Ik kijk nog een keer langs de balie's. Puur op intuitie besluit ik naar mijn bijna evenbeeld achter balie 1 te gaan. Als ik voor de balie sta kijkt ze verschrikt op en vraagt me wat ik wil. Haar verfijnde gezicht staat me erg aan, en ergens ver weg heb ik iets van herkenning.
Ik wil graag geld overboeken naar mijn rekening. Ik open mijn tasje en pak er een cheque uit. Wilt u deze op mijn rekening boeken? Ik overhandig haar de cheque.
Vol verbazing kijkt ze op naar me, want er staat een groot bedrag genoemd. "Ik zal dit doen" zegt ze, maar ik moet hem even natrekken. "Wilt u hierachter even een kopje koffie drinken?". Ik kijk haar aan en antwoord bevestigend. Dan loopt ze weg achter de balie en laat mij door een deur naar achteren. Ik wordt naar een kamertje begeleid en krijg een kop koffie. "Ik ben zo terug" zegt ze en loopt dan weer weg. Mijn ogen blijven haar volgen, ze ziet er wel erg appetijtelijk uit. Ze sluit de deur achter zich.
Het duurt lang, erg lang vindt ik. Ik besluit maar eens te gaan kijken waarom ik hier nog steeds zit. Als ik aan de deur voel blijkt deze niet van binnenuit geopend te kunnen worden. Ik kijk rond in de kamer, maar vindt verder geen mogelijkheid om er uit te komen. Dan hoor ik een stem uit een luidspreker. Tegelijk zie ik een bewakingscamera. "Blijf maar rustig zitten mevrouw" zegt de stem. Er komt zo iemand bij u.
Ik besluit maar weer te gaan zitten, ik kan toch niets anders.
Na een tijdje hoor ik gestommel op de gang. De deurkruk gaat naar beneden en de deur opend langzaam.
|